Sala Profesora Radka.

Sala matematyki, umiejscowiona w podziemiach, mogła, delikatnie rzecz biorąc, odstraszać swym wyglądem. Została jednak urządzona zgodnie z gustem uczącego tu profesora. Na ścianie przy wyjściu, wisiały tablice- zielone w białą kratkę. Wszelkie linijki, ekierki i cyrkle, były zawieszone na wystającej ze ściany ręce z bardzo długim środkowym palcem, wysuniętym ku górze. Ławki były czteroosobowe, uformowane w dwa półkoliste rzędy i co każdą ławkę, sala podnosiła się o schodek. Na lewo od wejścia, stało biurko profesora, z krzesłem, wyglądającym jak tron królewski, a na ścianie najbliżej tegoż biurka, wisiały dwa skalpy uśmiechniętych promiennie ludzi i jedno okno, które wyglądało jakby je namalowało dziecko z Parkinsonem. Okno to natomiast rzucało widok na apokalipsę i deszcz meteorytów. Przy ścianie końcowej, była szafa, zamknięta na szyfr, w której mieściły się wszystkie książki i zbiory zadań z matematyki. Salę oświetlały pochodnie o naturalnym płomieniu. Radek jednak, w swym biurku, miał pilota, którym kontrolował kolor płomieni- w zależności od najliczniejszej grupy uczniów na lekcji zmieniał go na błękitny, fioletowy, czerwony, lub zielony.

Nadejście Lei zwiastował przytłumiony tupot ciężkiego obuwania na kamiennej posadzce. Kierowała się ku sali matematycznej i ostatecznie dotarła, szybko przemykając do środka. Wkrótce miała się rozpocząć szkolna impreza z okazji Święta Duchów - a ona traktowała je bardzo osobiście. Najpierw jedak chciała sprawdzić tę przestrzeń podziemnego piętra.
Ostatnio słyszała tu jakieś ciche kwilenie i wciąż zastanawiała się, czy nie była to jakaś zabłąkana duszyczka.
W pomieszczeniu jednak - poza ciemnością, bo poza lekcjami pochodnie były najwyraźniej wygaszone - zastała ją cisza.
Odpaliła jedną pochodnię, bo świecenie każdej po kolei wydawało jej się zbyt upierdliwe. Oczywiście wiedziała, że profesorek ma na nie jakiś specjalny sposób, ona jednak musiała się ograniczyć do klasycznych metod. Wydobyła odpaloną pochodnię z uchwytu i zaczęła spacerować po klasie, oświetlając po kolei każdy kawałek pomieszczenia chybotliwym blaskiem. Jeżeli był tu jakiś duch, chciała go odnaleźć. Choć nie zdziwiłaby się, gdyby to był tylko jakiś halloweenowy żart. Słyszała, że po szkole mają być pochowane jakieś przedmioty. Może akurat trafi?

Lea w odmętach sali od matematyki znalazła jedną z dyni. O dziwo ów dynia pomalowana była na różowo! W owej dyni znalazł się prezent dla dziewczyny, który zostanie wyjawiony wraz z końcem całego eventu.

Z pewnym zaskoczeniem zauważyła dynię, spoczywającą w jednym z ciemniejszych kątów. Profesor od matmy był, jaki był, ale takich rzeczy raczej nie kolekcjonował. W słabym świetle dopiero po chwili zorientowała się, że warzywko posiada dość niecodzienny kolor. Przykucnęła więc i przysunęła pochodnię bliżej, chcąc dokonać dokładniejszej inspekcji.
Co tam znalazła i jakie były tego skutki, chwilowo musiało pozostać tajemnicą. Z pokerową twarzą złapała dyńkę wraz z zawartością i wrzuciwszy do przewieszonej przez ramię torby, ruszyła ku wyjściu. Tam zatrzymała się jeszcze tylko przy uchwycie na pochodnię, odwiesiła pożyczone narzędzie i upewniając się, że salę opuszcza w takim samym stanie, w jakim ją zastała, zamknęła za sobą cicho drzwi.
Oddaliła się szybkim krokiem.

[zt]