Godność: Akuma Beatrice
Wiek: 17 lat
Pochodzenie: Japonia
Dom: DiligensKlasa: Czwarta
Klub i pozycja w nim: Samorząd szkolny, Prefekt Diligens.
Umiejętności: Ulubienica większości nauczycieli. Powszechnie uważana za "dziewczynę, która wie wszystko". Gdy przychodzi do spraw teoretycznych, Akuma to chodząca encyklopedia. Sporo czasu spędza na nauce, co zazwyczaj wynosi ją na szczyty list z wynikami testów. Całkiem niezgorzej radzi sobie także w sekcji sportowej, gdzie szczególne osiągnięcia ma w biegach krótko- i długodystansowych a także pływaniu.
Jakie są inne talenty Beatrice? Najbardziej zauważalnym jest zapewne sposób, w jaki patrzy na ludzi. Gdyby jej wzrok mógł zamrażać, to żylibyśmy w Krainie Wiecznej Zimy. Skutecznie odstrasza od niej ludzi fakt, że ona tego nie kontroluje. Jej twarz wiecznie posiada wyraz, jakby obiecywała ci długą, niezwykle bolesną, okrutną śmierć - o której nastąpienie pod koniec sam będziesz błagać po tym co ci zrobi. Pewnie dlatego nie ma żadnych przyjaciół.
Moce:
Charakter:No proszę... Tak oto dotarliśmy do najciekawszego punktu przedstawiania tej postaci. Charakter Akumy? No dobrze, spróbujmy więc to opisać.
Jest wredna, złośliwa, cyniczna, a sarkazm to jej drugie imię. Do tego chłodna w stosunku do ludzi, aspołeczna, lubiąca się wywyższać. Nachodzi więc pytanie - co osoba taka jak ona w ogóle robi w Diligens?! Ostatecznie, przecież wyznaczono ją do domu znanym z dobroci serca i przyjacielskiego podejścia!
Odpowiedzieć można na to dość prosto: kuudere. Za jej lodowatą powierzchownością skrywa się dobre serce, które ujawnia się w nagłych sytuacjach. Z rzadka odmawia pomocy ludziom w potrzebie, choć sama takowej nigdy, przenigdy nie przyjmuje.
Czasami udziela też innym pomocnej dłoni z ukrycia, nie ujawniając się z tym. Nagły sprawdzian z matematyki, o którym nie miałeś pojęcia? Tragedia! Ale zaraz... ktoś ci podrzucił wszystkie odpowiedzi na kartce! Skąd ta kartka się tu...?!
Choć nikomu się do tego nie przyzna, odrzuca od siebie ludzi, ponieważ przeraża ją, że mogliby ją polubić - a co za tym idzie, chcieliby jej pomagać w różnych rzeczach! A co w tym takiego złego? - nadeszło w końcu to pytanie. Skąd ta przeraźliwa wręcz niechęć Akumy do przyjmowania pomocy od ludzi?
Nigdy o tym nikomu nie powiedziała, jednak w głębi serca ona wierzy, że jeśli będzie stuprocentowo samodzielna, nic nikomu nie będzie zawdzięczała i do wszystkiego dojdzie nie musząc nikomu dziękować... to zasłuży na miłość swojej matki. Swojej zmarłej matki. Jakaś część jej podświadomości uważa, że jeśli jej się uda, to mama wróci i będą razem. A wtedy Akuma już nigdy więcej nie będzie samotna.
Wygląd:Akuma jest dziewczyną raczej średniego wzrostu. Jej rysy są delikatnie azjatyckie, cera raczej jasna. Sądząc po fakcie, że skos oczu jest dość lekki, japonką jest tylko częściowo.
Jej oczy są błękitne jak ocean w samym swoim centrum. Długie, proste, ciemnofioletowe włosy sięgają połowy kręgosłupa. Jest raczej szczupła - ale nie chuda. Wysportowana wystarczająco, by mieć zgrabną sylwetkę.
W jej sposobie poruszania się da się wyczuć pewność siebie. Kroczy z uniesioną głową, rzucając na ludzi władcze spojrzenia jakby była królową świata.
Jak zostało już wspomniane w jej umiejętnościach, jej twarzy z reguły towarzyszy naturalny dla niej wyraz żądzy mordu na pierwszej osobie, która spojrzy w jej oczy.
Czy jest atrakcyjna? Cóż, to jest już kwestią indywidualną każdego, kto podejmie się oceniania jej urody. W końcu jedni lubią rude, a inni wolą tosty z serem.
Historia:Beatrice jest córką hiszpańskiej śpiewaczki operowej Lilianny Lillie oraz przywódcy jednej z najbardziej rozrośniętych sieci Yakuza w Japonii: Akumy Kuroshiego. Przez ten związek połączyły się dwa szlacheckie rody czarodziejskie.
Ale... Życie w rodzinie kierującej jedną z największych siatek przestępczych na świecie? Czy to mogło się dobrze skończyć? Zapewne mogło w jakimś scenariuszu, który nigdy jednak nie miał szansy się spełnić. Lilianna, gdy mała Beatrice miała ledwie cztery lata, zaczęła mieć dosyć życia na celowniku. Stale ktoś z niższych warstw organizacji chciał wygryźć ze stołka ród Akuma i zająć jego miejsce, wskutek czego Kuroshi troił się między obowiązkami prowadzenia mafii, ochrony rodziny i wychwytywania zdrajców działających na niekorzyść rodu. Warto tutaj zauważyć, że stronie Lillie nie podobała się decyzja Lilianny o małżeństwie z gangsterem, toteż wsparcie rodziców było znikome - żeby nie powiedzieć: zerowe.
Mała Beatrice więc od najmłodszych lat słuchała kłótni pomiędzy rodzicami. Kłótni, które nie były ani trochę delikatne. Hiszpański temperament matki walczył z gangsterskim uporem ojca, co razem stworzyło mieszankę wybuchową.
Z racji napiętych stosunków między rodzicami, Beatrice była dzieckiem płaczliwym. Bardzo wrażliwa na jakiekolwiek oznaki antypatii wiecznie szukała u ludzi oznak akceptacji. Nie mogąc oprzeć się ślicznym, niewinnym oczkom dziewczynki, rozpieszczali ją wszyscy współpracownicy ojca jak i krewni. Miała wszystko, czego tylko można zapragnąć - w końcu byli wręcz nieprzyzwoicie bogaci. Wszystko, poza uwagą rodziców. Ojciec był typem pracoholika, natomiast matka stale była daleko od domu, dając koncerty w różnorakich halach na całym świecie.
Gdy miała sześć lat, sprzeczki rodziców sięgnęły apogeum. Podczas kłótni do pokoju rodziców ostrożnie weszła sześcioletnia Beatrice. Chciała uspokoić pogniewanego tatusia i mamusię. "Tulać, nie krzykać" - tymi słowami zwykle udawało jej się rozładować napięcie między tą dwójką, prowokując u nich śmiech.
Jednak nie tym razem. Ognisty temperament matki w połączeniu z wypitym wcześniej alkoholem zaowocował przeniesieniem wybuchu gniewu z męża na córkę. W porywie wypowiedziała słowa, których Beatrice nie zapomni do końca swojego życia, bo wryły się głęboko w jej serce.
"Nie zasługujesz na takie życie. Wszystko zawdzięczasz temu, gdzie się urodziłaś. Jak ci nie wstyd? Na nic w swoim życiu nie musiałaś zasłużyć. Wszystko dostałaś... Gdyby Ciebie nie było, mogłabym odejść!"
Lepiej by było, gdybyś się nie urodziła!To najokrutniejsze słowa jakie dziecko może usłyszeć od swojego rodzica: "Lepiej by było, gdybyś się nie urodziła.". Uciekła.
Matka zasłoniła dłonią usta, gdy zdała sobie sprawę z tego, co właśnie powiedziała. Jak głęboko wbiła sztylet w serce Beatrice. Ale było już za późno. Zapłakana córka uciekła z rezydencji, poruszając się w nieznanym nawet sobie samej kierunku. Poszukiwania trwały dniami i nocami przez okrągły tydzień. Szukali jej wszyscy dostępni ludzie pod zwierzchnictwem Akumy. Ani śladu.
Do czasu. Okazało się, że zaginiona została uprowadzona przez jednego z konspiratorów przeciwko rządzącemu Yakuzą rodowi. Otrzymali wiadomość. Wymagania okupu.
Tak naprawdę nie chodziło o pieniądze. Chodziło o podkopanie bezwzględnej reputacji Kuroshiego. Pokazanie, że jego także można zranić i zaszantażować. Że on także okazuje słabość.
To nie było takie proste. Akuma nie zamierzał spełnić żądań okupu... Zamierzał odbić córkę, zabijając każdego kto stanie mu na drodze. Wraz ze swoimi najlepszymi ludźmi wyruszył we wskazane miejsce, by odkryć... Że poza córką nikogo tam nie było. Zwrócono mu ją - była jedynie odwróceniem uwagi. Gdy zadzwonił jego telefon, dowiedział się że jego posiadłość wraz z żoną, ludźmi, służbą... Wszystko płonie żywym ogniem.
Nie dotarł na czas. Nie pozostała ani jedna żywa dusza.
Nie udało im się. Chcieli go zniszczyć. Chcieli, by przygniótł go ciężar bólu. Nie stało się tak. Nie, on popadł w furię. Zostali odnalezieni konspiratorzy. Co do jednego. A los jaki spotkał ich oraz ich rodziny włącznie z kobietami i dziećmi... Jest zbyt drastyczny by go opisywać na ramach tej historii.
A co z Beatrice? Cóż... Dorastała, jak każde dziecko. Jednak podczas tamtych dni... coś w niej pękło. Umarła jakaś część jej serca. Nigdy nie usłyszała przeprosin od matki. Nigdy nie usłyszała zapewnienia, że ją kocha. I nigdy nie usłyszy.
I choć świadoma jest faktu, że mama nie żyje... To do dzisiaj wierzy, że to wszystko była jej wina. Że nie zasługiwała na miłość rodziców, a zwłaszcza matki. Że nie zasługiwała na nic, co ją spotykało. I zrodziło się w niej pragnienie, by udowodnić światu, sobie, mamie:
Potrafię dojść do wszystkiego sama. Potrafię. Nie potrzebuję niczyjej pomocy. Pokażę wszystkim, że zasługuję na miłość.Inne:- Tak w zasadzie, to nikt nie wie co ona lubi, a czego nie lubi - z nikim nie jest dość blisko, by o sobie opowiadać. Nikt też nie wie w jaki sposób działa jej Perfekcyjna Analiza poza nią samą. Zasadniczo, w przeciwieństwie do Czytania w sercach, tą umiejętność trzyma w tajemnicy.
Indeks 
