Sarcia i Amelcia

<- Pandziu jak coś zmienić to pisz D ;

Mały, drewniany domek z tarasem. Wchodzimy przez trzystopniowe schody, aby zobaczyć piękny widok na morze, który widzimy z tarasu.  Przed nami stoją białe, drewniane, jednoskrzydłowe drzwi. Wchodzimy do środka i co widzimy? Mały korytarz prowadzący do łazienki, sypialni i małego saloniku. Korytarz jest udekorowany w barwach niebieskich - diligens. W łazience znajdują się dwie wanny, umywalka, lustro i szafka na kosmetyki.  W salonie znajdowała się kanapa, lodówka, jakieś szafki na jedzenie, czajnik, herbaty, półki na książki oraz trzy fotele. A co zostało w sypialni? Dwie szafy i dwa łóżka. Na oknach założone są zasłony w razie jakby trzeba było się przed kimś zasłonić.

Amelcia biegiem wbiegła do domku i od razu rzuciła swoje walizki w kąt. Rzuciła się na łóżko. W końcu będzie musiała - jeszcze więcej pracować niż zwykle. Dla niej wyjazd wcale nie jest wypoczynkiem, ponieważ większość spraw organizuje samorząd szkolny. Wiele rzeczy nie jest dopiętych na ostatni guzik jak można by się spodziewać.
- Może chociaż przez chwile będę mogła odpocząć - tak się zamarzyła przewodnicząca, że prawie spadłaby z łóżka. W końcu poprawiła swój szkolny mundurek i przeszła się po reszcie pomieszczeń. Były wyjątkowo ładnie urządzone, pewnie sama dyrektorka ich nie urządzała, tylko ktoś jej pomagał.
- Ciekawe z kim będę mieszkać, mam nadzieję że z kimś z Diligens.. Byle nie z Maxem, bo znowu będzie mówił o mojej bieliźnie - westchnęła cicho Amelcia i zatoczyła się wokół własnej osi.

- Ja wymyśliłam taki system - powiedziała pod nosem Amelcia, tylko słysząc to co powiedziała jej nowa współlokatorka. No cóż, niektórzy nie trawią jej pomysłów. Amelie zaczynała też powoli tego żałować. Myślała, o przemowie z okazji wyboru nowego dyrektora w szkole. No cóż, nawet w wakacje trzeba pracować. Taka rola przewodniczącej.
- Cześć, jak się nazywasz? - podniosła się z pozycji leżącej do siadu i popatrzyła na dziewczynę. Co prawda wszyscy ją kojarzyli, ale ona wszystkich niekoniecznie. Znaczy kojarzyła Sarę, jakiś nauczyciel ostatnio na nią narzekał z tego co pamiętała. Jakieś włamanie do pokoju kogoś z personelu.
Westchnęła głośno.
No to Amelcia będzie miała ciężki orzech do zgryzienia. Pomyślała przez chwilę, że mogłaby przewrócić dziewczynę do porządku, ale to miały być wspaniałe wakacje. Może powinna choć troszkę się wyluzować. Uśmiechnęła się pod nosem.
Szczerze, zaskoczyła się propozycją dziewczyny, uśmiechnęła się ciepło.
- Jasne, poproszę szklankę wody.

- W takim razie miło poznać, mam nadzieję że miło będzie się nam razem mieszkać - uśmiechnęła się Amelcia i zaczęła grzebać w swojej torbie. Właściwie Sara wydawała się całkiem miłą osobą. Blund postanowiła nie pytać jej o szczegóły wtargnięcia do gabinetu to mogłoby zepsuć nową znajomość. Amelcia wodziła po całym pomieszczeniu wzrokiem. Ciekawiło ją jaką osobą tak właściwie jest Sara. Słyszała różne plotki, że mają przenieść ją do saevy. Cóż, pożyjemy, zobaczymy.
Może wydać się miłą osobą, chociaż kto wie, co Sara zrobi na wycieczce. Byle nie wnosiła żadnego alkoholu. Tak sobie mówiła w głowie panienka Blund. Nie chciała mieć przerąbane u jakiegokolwiek nauczyciela.
Czekała na dziewczynę. Właściwie, nie chciała się wychylać. Pokazywać, że niezbyt jej ufa. Zobaczymy, potem. Może Sara okaże się tylko niewinną malutką owieczką?
- Dziękuję - uśmiechnęła się ciepło do dziewczyny. Teraz zacznie się wciągająca rozmowa dwóch kobiet. O czym będą mówić? O niewygodnym staniku, może poplotkują o jakiś laskach z domu?
Nie, nie, nie..
Czemu Sara dała taki temat.  Na polikach przewodniczącej nagle pojawiły się rumieńce i się zacięła.
- Emm... - zaczęła się zastanawiać, ale nic kompletnie nic nie mogła z siebie wykrztusić - powiedźmy, że jednego lubię, ale on nie zdaje sobie sprawy z mojego istnienia. Taa, wiem to dziwne - trochę uśmiech jej z twarzy znikł, pojawiło się zmartwienie. Wbiła swój wzrok w powietrze.
- Wiesz, mam wielu ludzi, którzy mi pomagają. Dlatego  też szkoła działa jak działa. - no tak wielu ludzi pomaga Amelci na przeróżny sposób. Może większość w samorządzie słabo działa, ale przynajmniej Edward trzyma mocną ręką finanse i tym przewodnicząca nie musi się ani troche martwić. Humorem się zajmuje Maxwell te rozmowy o bieliźnie, poza tym to sympatyczny chłopak i jak Amelia go widzi po prostu ma ochotę się uśmiechać. Nauczyciele też są jej bardziej przychylni z powodu jej pozycji w szkole. Nie ma się czym martwić, że zostanie sama z robotą i złym humorem.
- Ciekawe, co dyrekcja chce ogłosić w amfiteatrze - wykrztusiła z siebie w końcu Amelcia. Mało kto jeszcze wiedział o zmianie w dyrekcji i ich roszadach. Różowowłosa uśmiechnęła się. No tak, znowu będzie dziwne wystąpienie i wręczenie komuś bukietu kwiatów.

- Widocznie, tylko ty miałaś taki problem za mną walizka leciała do domku - wyszczerzyła swoje białe kiełki. Pilna uczennica za zwyczaj dużo potrafiła zrobić. Tym bardziej, że przerobiła już cały materiał czwartej klasy samodzielnie. Taki z niej mały kujonek. W gruncie rzeczy panienka Blund wydawała się być nie w sosie przy dziewczynie. Może to dlatego, że chodziły plotki o jej przerzuceniu do innego domu? Już od stu lat szkoła nie egzekwowała od uczniów takowej zmiany, która była poprzedzona sądem szkoły. Westchnęła cichutko.
Sama wzmianka o chłopakach powodowała dreszcze na ciele Amelii. Piersi? Ta, powód do dumy, ale także dobry powód do chorób kręgosłupa. Rumieńce? Rzadko się pojawiały w większości Amelcie można spotkać krzyczącą na różnych uczniów.
- Nie powinno być w każdym razie. Może źle to ujęłam - zamyśliła się na chwilę - traktuje mnie jak przewodniczącą, szefową, a nie jak kobietę, która potrzebuje wsparcia, jest delikatna jak malutki kwiatek... O coś takiego mi chodziło - w skrócie friendzone all time przy tym chłopaku. Mimo że się dziewczyna przy nim często rumieni, lub śmieje on zdaje sie tego nie zauważać. Amelka już dawno dała sobie z chłopakiem sobie spokój. Bo po co ludzi niepotrzebnie niepokoić?  Wielu nawet nie wie o potrzebie tego ciepła. Czasami wystarczyłby jeden uśmiech więcej, jedna rozmowa więcej. Może przewodnicząca w końcu by coś powiedziała, ale tak to kicha.
Wzięła łyczek wody od Sary i spojrzała na nią poważnym wzrokiem.
- Wiesz, czasami potrzebna jest osoba, która musi panować nad chaosem i do tego się kształcić. To nie jest takie hop-siup jakby ludzie mogli sobie to wyobrażać. Potrzeba do tego wiele pracy i to niekoniecznie mojej - położyła się na plecach i po prostu patrzyła w sufit. Na wzmiankę o plaży nawet nie chciało jej się za bardzo ruszyć.  O dyrekcji z początku nie za bardzo się przejęła.
- Szczerze, mówiąc prowadzone są dyskusje, ale nic konkretnego nie wiadomo.