Yume~

♥ Gotowanie - o ile czegoś przypadkiem nie przypali albo nie rozleje, to okazuje się, że całkiem dobra z niej kucharka, chociaż zamiast przyrządzania zwykłych potraw woli piec ciasta i babeczki. Szczególną uwagę poświęca ich dekorowaniu, potrafi na tym spędzić naprawdę mnóstwo czasu. A efekt końcowy przeważnie jest tak śliczny, że aż szkoda tak po prostu go... zjeść.
♥ Talent muzyczny - nie ma co prawda słuchu absolutnego, ale czysty, dziewczęcy głos i dobre wyczucie rytmu sprawiają, że przyjemnie słucha się jej śpiewu. Dosyć łatwo przychodzi jej także nauka gry na różnych instrumentach - z pianinem idzie jej bardzo dobrze, z gitarą i wiolonczelą trochę gorzej, ale dzięki temu ma motywację, by dawać z siebie jeszcze więcej.
♥ Jazda konna - jako dziewczyna wychowana na wsi, w dodatku w rodzinie z tradycjami jeździeckimi, uczyła się jazdy konnej niemal na równi z chodzeniem. Ze swoimi umiejętnościami prawdopodobnie mogłaby wygrać niejeden medal w zawodach, ale sama traktuje to zajęcie czysto hobbistycznie, bardziej niż posiadane umiejętności ceniąc więź z niosącym ją zwierzęciem.
♥ Mimika twarzy - umie zwinąć język w rurkę. I robić mnóstwo zabawnych min. Mało przydatna umiejętność, ale może kiedyś uda jej się tym rozweselić kogoś smutnego?




Pierwsze słowa, jakie mogą ci przyjść do głowy, gdy zobaczysz Yume, to: drobna i dziewczęca. Jest niewysoka i mało waży, jednak jej sylwetce nie można odmówić pewnej subtelnej, choć niewykształconej jeszcze do końca kobiecości. Dziewczyna jest posiadaczką zgrabnych, smukłych nóg o wąskich kostkach, wyraźnie zaznaczonego wcięcia w talii oraz średniej wielkości biustu. Na szczupłe ramiona i plecy miękkimi falami opadają jedwabiście gładkie włosy o naturalnym, jasnobrązowym odcieniu, który w słońcu wydaje się niemal złoty. Długie aż za biodra, zawsze starannie uczesane i ułożone, stanowią jeden z jej największych atutów. Warto mieć na uwadze fakt, iż Yume nie jest klasyczną pięknością - jedną z tych,  na widok których człowiek aż przystaje z wrażenia i przeciera oczy. Nie. To po prostu zwykła, ładna dziewczyna, na którą przyjemnie i miło się patrzy. Jej twarz o harmonijnych, symetrycznych rysach wciąż ma w sobie cechy dziecka, co staje się jeszcze bardziej widoczne, gdy na bladych zazwyczaj policzkach pojawia się delikatny rumieniec. Wrażenie to dodatkowo podkreślają drobne, ładnie wykrojone usta oraz duże (może nawet zbyt duże w stosunku do reszty twarzy), jasnobrązowe oczy, przysłonięte firanką gęstych, wywiniętych w górę rzęs. Ich wejrzenie zazwyczaj przywodzi na myśl dziecięcą i wciąż jeszcze bardzo naiwną niewinność, aczkolwiek w sytuacjach stresujących czy niebezpiecznych w zauważalny sposób ciemnieją, zupełnie jakby zaraz miała się w nich rozpętać burza.
Yume ubiera się zazwyczaj bardzo dziewczęco - w zwiewne, jasne sukienki, romantyczne bluzeczki, buty na niewielkim obcasie. Większość jej garderoby utrzymana jest w pastelowej, delikatnej kolorystyce, przywodzącej na myśl wiosnę, słońce i kwiaty - dziewczyna nie przepada za czernią ani ciemnymi kolorami w ogóle, podobnie jak za zbyt odważnymi czy masywnymi dodatkami. Glany, pieszczochy, ćwieki czy skórzane ramoneski podobają jej się niekiedy na innych osobach, ale gdyby sama miała się tak ubrać, czułaby się niekomfortowo - nawet jeśli w takiej stylizacji byłoby jej do twarzy. Cóż, to zdecydowanie nie jej bajka - woli stawiać na delikatność i subtelność. Uwielbia falbanki, koronki i dosłownie wszystko, co można określić mianem "urocze". Nieważne, czy jest to różowa wstążka do włosów, czy może srebrna bransoletka z zawieszką w kształcie kota - jeśli na jej widok aż chce się powiedzieć "kawaii", z pewnością trafi w gusta Yume.



Wychowana na wsi, pod opieką kochających rodziców, Yume praktycznie nie zna miejskiego życia. Ani w ogóle jakiegokolwiek życia poza tym bezpiecznym i wolnym od trosk. Dlatego też na początku swojego pobytu w szkole przerażało ją absolutnie wszystko - poczynając od wszechobecnego hałasu i tłumów uczniów, poprzez notoryczne gubienie drogi do klasy, na zaczepkach przystojnych (ale obcych!) chłopaków kończąc. I nawet jeśli spędzony w St. Francesie czas nieco ją "oswoił", swego rodzaju stres w obliczu rozmów z nieznajomymi (zwłaszcza płci brzydkiej) jest czymś, czego dziewczyna wciąż nie potrafi się pozbyć. Bo przecież pierwszym, co rzuca się w oczy przy poznaniu Yume, jest jej wręcz chorobliwa nieśmiałość, znacznie utrudniająca zawieranie nowych znajomości. Przy początkowych kontaktach z nią trzeba wykazać się odrobiną cierpliwości i dobrej woli; dać jej czas na to, by zdążyła przywyknąć do nowych ludzi i otoczenia. Trochę jak takie wystraszone zwierzątko... Jednocześnie jednak ma ona w sobie mnóstwo tego, co nazywa się naturalnym urokiem i czyni z niej osobę, której trudno nie polubić. Każde jej zachowanie, mimo częstego zawstydzenia bądź palnięcia jakiejś gafy jest niezwykle szczere, zaś uśmiech, którym tuszuje swoją nieśmiałość - wesoły i niewymuszony. Yume nie potrafi kłamać i czuje się źle, gdy musi powiedzieć coś niezgodnego z prawdą. Zresztą nawet dziecko nie uwierzyłoby w żadne kłamstwo z jej ust - aż nazbyt wyraziście zdradzają ją rumieńce na policzkach, zmieszane spojrzenie i drżący głos. Dziewczyna nie bywa nigdy złośliwa; sprawianie komuś przykrości albo zrobienie głupiego żartu prawdopodobnie bardziej skrzywdziłoby ją samą niż potencjalną ofiarę. Głównie z tego powodu, że nie lubi dokuczać innym, ale też po części dlatego, że straszna z niej niezdara. Znacie ten typ ludzi, którzy sami wpadają w zastawione przez siebie pułapki i potykają się o własne nogi? No właśnie. Yume często bywa nieuważna i zamyślona, przez co przejawia tendencję do pakowania się w nieprzyjemne sytuacje. Przez swoje wieczne roztargnienie nie skasowała biletu w autobusie, mimo że miała go w kieszeni? A więc przyłapana płaci mandat. Zapatrzona w rozkwitające pąki róż, na śmierć zapomniała o końcoworocznym teście z transmutacji? Cóż zrobić, podchodzi do niego w drugim terminie. Na ogół jednak takie incydenty przyjmuje z uśmiechem i pogodą ducha. Nie potrafi się zbyt długo gniewać ani trzymać do nikogo urazy, w dodatku wrodzony optymizm często podpowiada jej, że przecież po każdej, nawet najgorszej burzy w końcu przychodzi słońce.



♥ Pracuje dorywczo w kawiarni połączonej z cukiernią. Zajmuje się tam wieloma rzeczami - obsługuje klientów, przygotowuje napoje i desery, przynosi zamówienia do stolika, czasem też pomaga przy pieczeniu ciast. Z początku była przerażona tym, że musi rozmawiać z gośćmi lokalu (zwłaszcza przystojnymi chłopakami!), ale koniec końców pomogło jej to odrobinę przełamać wrodzoną nieśmiałość. Yume po cichu marzy o założeniu w przyszłości własnej kawiarni lub restauracji.
♥ Chociaż może się wydawać, że Yume to typ dziewczyny czekającej na księcia na białym rumaku, tak naprawdę pociąga ją zupełnie inny typ chłopaka - tajemniczy, zamknięty w sobie intelektualista. Właśnie na takich zwraca najbardziej uwagę. Pechowo, że oni na nią w ogóle, zupełnie jakby była powietrzem, ale ona i tak wciąż ma szczerą nadzieję, że kiedyś zakocha się z wzajemnością.
♥ Kocha zwierzęta i z każdym potrafi znaleźć wspólny język, chociaż zdecydowanie najbardziej przepada za kotami i królikami. Zwłaszcza białymi. I puchatymi. Od dłuższego czasu nosi się z pomysłem przemycenia do dormitorium jakiegoś uroczego, bezdomnego kociaka, którym mogłaby się zaopiekować.
♥ Słucha głównie muzyki klasycznej, zwłaszcza fortepianowej.
♥ "Yume" - pseudonim, którego zazwyczaj używa zamiast swojego imienia - oznacza po japońsku "sen" albo "marzenie".

Okay, zaczynamy. Wszystkie opisy, charakter wygląd ładnie napisane oczywiście, więc z tą częścią nie ma problemu.

Jeśli wszystko się zgadza to akcept i życzę miłej gry