Pielęgniarka w dormitorium Niebieskich

W ogóle jak miło, że jednak ktoś się tam zjawił. Ba, że je zauważył. A o owym nieznajomym bezimiennym przybyszu to już nie wspomnę, bo, poniekąd, uratował jej życie. Wybawca, cholera. I do tego podarował jej coś...coś, co teraz było upchnięte na dnie jej torby, która to o dziwo jeszcze się po tym wszystkim nie rozpadła.
Opatrzyli je, zaszyli rany. Wszystko jest okej...albo byłoby takie, gdyby nie zostawiali ich samych, we dwie. Bała się, że zaraz zacznie robić jej wyrzuty, nakrzyczy na nią...no cokolwiek. Więc gdy tylko zapadła głucha cisza India podniosła się z siedzenia, poprawiając zwisającą z ramienia torbę.
-Ja...ja będę się już zbierać...-mruknęła cicho w jej stronę. Może i powinna z nią zostać i wyjaśnić sobie parę rzeczy, ale w tym momencie nie była w stanie.
Stojąc w drzwiach odwróciła się na chwilę w jej stronę.
-I...dziękuję, że ze mną zostałaś. Nie uciekłaś-posłała jej jeszcze ciepły uśmiech i już jej nie było.
z.t

Och, ktoś je jednak znalazł. Odprowadził do pielęgniarki. Opatrzył. Ulga, ale z drugiej strony za dużo zamieszania jak dla Diany. Nie lubiła takiego tłoku, takich gorączkowych sytuacji, szczególnie gdy była w jej centrum. To wszystko ją denerwowało i wcale nie czuła się przez to lepiej. Może fizycznie było dobrze, ale psychicznie czy uczuciowo marzyła by się stamtąd wydostać. Najlepiej znowu na zewnątrz, ale może tym razem wybierze sobie inne miejsce niż las. Jeśli trafi na kolejną uczennicę, która będzie miała ją za kogoś więcej niż jakąś obcą osobę, to chyba szlag ją trafi. A niestety z Indią nie ma dobrych wspomnień.
Leżała jeszcze na kozetce, nie otwierając oczu. Starała się najpierw nieco uspokoić i doprowadzić do ładu. Wiedziała, że obok niej jest ta dziewczyna, ale ten fakt starała się ignorować. Dopiero gdy usłyszała jej głos uchyliła oko i spojrzała na nią.
Nic nie odpowiedziała odprowadzając ją tylko obojętnym wzrokiem do drzwi. Zamrugała gdy jej podziękowała po czym westchnęła i przeczesała dłonią włosy. Mogło być gorzej. Pamiętaj. Prychnęła kpiąco, aż w końcu usiadła i rozejrzała się. Zerknęła do kieszeni, w której wyczuła jakąś fiolkę. Postanowiła jednak, że zajmie się nią później. Póki co musi wypocząć. Zniknęła więc tak samo jak jej była towarzyszka.
z.t